De middelen van de jobbonus mogen niet verdwijnen en kunnen beter gericht ingezet worden om een fundamenteel verschil te maken om meer kwetsbare werkzoekenden toegang te geven tot de arbeidsmarkt.

Het Netwerk tegen Armoede reageert op voorstellen om de jobbonus te schrappen en stelt een aantal maatregelen voor die het verschil kunnen maken en geen extra belemmering vormen in de richting van de arbeidsmarkt.

Het Netwerk tegen Armoede stelt volgende maatregelen die het verschil kunnen maken en geen extra belemmering vormen in de richting van de arbeidsmarkt:

• verschuiving van middelen naar de sociale toeslag in het Groeipakket om kinderarmoede te bestrijden en structureel heel wat (uit noodzaak) deeltijds werkende alleenstaande ouders te ondersteunen (armoederisico alleenstaande ouders 36% in Vlaanderen)
• veralgemeende bredere toepassing van de huurpremie om zo de wooncrisis aan de onderkant van de samenleving aan te pakken
• investeer in sociale tewerkstelling, zodat mensen met bepaalde arbeidsbeperkingen wél duurzaam kunnen bijdragen en werken. In de diensteneconomie zijn op de vlak nog zeer veel mogelijkheden.

Werkzoekenden met kinderen die een stabiele woonsituatie hebben en minimaal in hun levensonderhoud kunnen voorzien krijgen dan eindelijk de minimale randvoorwaarden om zich succesvol op de arbeidsmarkt te begeven.

Pascal ATD Vierde wereld:
Er wordt te weinig rekening gehouden met de thuissituatie van een persoon. Iedereen gaat ervan uit dat je kan werken als je 2 armen en 2 benen hebt en kan opstaan als een mens. Maar ze zien niet de situatie waarin de mens verkeert of de situatie die hij achterlaat om zijn werk te kunnen doen. Dat is niet altijd even evident voor iedereen. Zeker voor mensen in armoede. Als ze in een woning wonen die niet conform de wet is – geen elektriciteit, geen warm water, schimmel op de muur – en in de winter elke dag kleren moet wassen omdat je bv. in de horeca werkt Of elke dag op tijd zijn op je werk, wanneer je geen enkele mogelijkheid of middel hebt om dat te kunnen doen. Snap je dan al de bergen aan hindernissen die iemand in armoede moet nemen om maar iets op die arbeidsmarkt te kunnen en mogen doen? Daarmee is de thuissituatie nog niet veranderd of verbeterd. Dat is enkel nog maar de toegang tot …

Bert De Moazoart:
We hebben hier nu mensen die om 5u al rekken gaan vullen. Om dan de kinderen naar school te doen en na 6u terug beginnen in die supermarkt. Dat zijn allemaal geen evidente dingen. Ze moeten dan voor opvang zorgen, dan zorgen daar vrienden voor. Soms moeten kinderen van 7 jaar alleen thuisblijven omdat de ouders uit werken zijn. Dat soort toestanden waar mensen echt een hele strijd aan het leveren zijn.

André:
Om 7u ging de crèche open en van in Willebroek moest ik om half 8 in Mechelen zijn. Dat zijn dingen die niet te rijmen zijn, snapt ge? Dan moest ik ook zorgen dat ik voor 6u terug aan de créche of voor- en naschoolse opvang was, om dan geen boete te moeten betalen in de opvang. Al de anderen waren wel om half 8 op hun werk. Terwijl mijn collega’s altijd zeiden: “Allez, wat is die daar weer aan het zagen? Hij weet toch dat je alleenstaande vader bent.” Mijn collega’s hadden wel begrip voor mijn situatie, terwijl dat ik altijd van mijn baas onder mijn voeten kreeg.

Reactie vanuit SamenDivers:
Ik had ook nog iemand aan de lijn die er vandaag niet bij kon zijn. Die gaf het voorbeeld dat er in de vereniging een man is, die via interim weekcontracten had, jarenlang in hetzelfde bedrijf. Eigenlijk werd zijn contract in dat bedrijf elke week verlengd. Wanneer het even een rustige periode was, moest hij niet komen voor een drietal weken om nadien terug te komen. Zo voor jaren aan een stuk, zonder dat ze hem een vast contract gaven in dat bedrijf. Daardoor kon hij bijvoorbeeld ook geen huurwoning vinden, omdat hij geen vast contract kon voorleggen. Voor gezinshereniging werd het ook moeilijk want hij moest een vast inkomen kunnen bewijzen.