Het aantal Belgen dat het risico loopt in armoede te belanden neemt jaarlijks toe. De kans dat een van je werknemers met armoede heeft af te rekenen is reëel. Er gepast mee omgaan, is moeilijk.

Vormingsmedewerker Heleen Dom en ervaringsdeskundige Cindy Van Geldorp aan het woord op MT.be, multimediaal platform voor CEO’s en zaakvoerders in Vlaanderen en Brussel.

"Denk daarbij aan kortgeschoolden, werknemers met een interimcontract, alleenstaanden… Daar zijn sinds 2020 een pak zelfstandigen bijgekomen en gezinnen die op tijdelijke werkloosheid terugvallen. Wanneer je van 100 tewerkstelling naar 60 procent terugvalt, kan dat voor een alleenstaande ouder in een huurwoning al snel problemen geven. De vraag is dan vooral hoe lang je op je reserves kan leven."

De grote moeilijkheid met armoede is dat het een monster met veel tentakels is.

"Het is een complexe problematiek waar alle levensdomeinen verbonden zijn. Wie het moeilijk heeft op school, vindt moeilijker een job, kan moeilijker een toekomst opbouwen …", zegt Cindy Van Geldorp die bij het Netwerk tegen Armoede instaat voor communicatie en vorming.

Inzicht in armoede is een belangrijke eerste stap. Afwezigheid, stress, oververmoeidheid, ziekte kunnen allemaal symptomen van armoede zijn.

Je loopt er niet mee te koop, je schaamt je ervoor en daardoor maak je je situatie nog moeilijker", zegt Van Geldorp. "Maar je neemt je problemen wel mee naar het werk.

"Geen enkele werkgever is gebaat bij minder productieve werknemers die hun zorgen meenemen naar het werk. Maar armoede op de werkvloer is een nieuw fenomeen voor veel bedrijven. Wanneer we onze audit voor armoedegevoeligheid doen in bedrijven, is dat vaak een eyeopener. Maar daarna herkennen ze de signalen en zijn bereid aan de slag te gaan", aldus Heleen Dom.

"Doorverwijzen is ook voor werkgevers belangrijk", aldus Dom. "Ze moeten immers beseffen dat ze niet alles zelf moeten doen. ‘Je moet vooral drempels wegnemen door bijvoorbeeld iemand administratief bij te staan en ervoor zorgen dat mensen die het financieel moeilijk hebben hun werk toch zo goed mogelijk kunnen doen."

Er wordt vaak snel de reflex gemaakt om kledij in te zamelen, de overschotjes van het restaurant mee te geven…", zegt Van Geldorp. "Goed bedoeld, maar als werknemer in armoede heb je schroom.

Als je armoede bespreekbaar wilt maken, spreek dan niet over armoede. Die term schrikt af.