Mensen in armoede willen wél werken, maar de zoektocht naar werk of de praktijk op de werkvloer zijn niet voor iedereen evident. Dat blijkt uit een artikel in De Morgen op 16/10/2023 aan de vooravond van de Werelddag van Verzet tegen Armoede op 17 oktober. Een aantal mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt getuigt over de drempels en obstakels in hun zoektocht naar werk of op de werkvloer. Het recht op werk voor iedereen staat centraal in de campagne Werkomlegging van het Netwerk tegen Armoede.

Scarlett van de vereniging Betonne Jeugd in Antwerpen: "In mijn laatste school volgde ik een opleiding om logistiek assistent in een ziekenhuis of rusthuis te worden, en dat wil ik graag doen als werk. Maar daar heb je een diploma secundair onderwijs voor nodig. Om als poetshulp te werken in een rusthuis is het niet nodig, maar dat wil ik niet. Ik wil veel liever met mensen bezig zijn: eten geven, activiteiten doen ..."

"In een jaar tijd heb ik zeker op 700 vacatures gereageerd. Ze zitten allemaal in mijn mailbox. Maar overal krijg ik te horen: als je geen diploma secundair onderwijs hebt, kom je niet in aanmerking. Ook voor een job in de supermarkt kiezen ze liever mensen met wat ervaring. Terwijl ik als student acht jaar in een supermarkt heb gewerkt.”

Begeleider Sarah vult aan: “Dus ja, ik heb geluk gehad. Maar ik vind het onvoorstelbaar dat het vandaag de dag nog steeds van geluk afhangt of jongeren al dan niet uit de armoede kunnen ontsnappen. We kunnen ingewikkelde technologische toestellen uitvinden en zelfs andere planeten bezoeken, maar kansarmoede bij jongeren kunnen we blijkbaar niet oplossen. Ik begrijp dat niet.”

(Scarlett is een pseudoniem)

De weg naar de arbeidsmarkt is voor mensen in armoede vaak bezaaid met valkuilen en hindernissen die het parcours te complex maken. Algemeen coördinator Heidi Degerickx van het Netwerk tegen Armoede: "De activeringsdrang naar een werkzaamheidsgraad van 80 procent die de politiek vooropstelt, getuigt van een ‘tunnelvisie’. We mogen niet enkel focussen op dat cijfer, maar we moeten kijken naar de talenten van de mensen en kwaliteit van de job. Is het de juiste job voor deze persoon? Daarnaast blijven we er ook op wijzen dat inkomens en uitkeringen boven de armoedegrens een basisvoorwaarde zijn.”

Ervaringsdeskundige Christophe Teirlinck van Netwerk tegen Armoede, vertelt welke praktische moeilijkheden hij ondervond bij het zoeken naar werk. “Door mijn financiële problemen had ik mijn auto moeten verkopen, en het openbaar vervoer is niet afgestemd op avond- of nachtdiensten. Het zou helpen mochten bedrijven of fabrieken bijvoorbeeld een bus inleggen voor hun werknemers. Een werkgever zou bovendien meer aandacht moeten hebben voor armoede op de werkvloer. En de prijzen voor het openbaar vervoer zouden nog toegankelijker gemaakt kunnen worden.”