Het is hét gespreksonderwerp in leraarskamers, aan keukentafels, aan de schoolpoort, in het Vlaams Parlement … : het niveau van de Vlaamse leerlingen op het vlak van lezen, wiskunde en wetenschappen was nog nooit zo laag. Dat blijkt uit de resultaten van het grootschalige PISA-Onderzoek. Niemand is er nog over verbaasd, iedereen is op zoek naar oplossingen. Wat wel blijft verbazen: de kloof tussen leerlingen met een hoge en lage sociaaleconomische status wordt maar niet kleiner. Toch is iedereen bezorgd over de kansen van álle leerlingen. Er is niemand tegenstander van gelijke onderwijskansen, toch?

Jammer genoeg blijft dit beperkt tot ingrijpen op de gevolgen van armoede. Kinderen met een lege maag kunnen niet goed leren, niemand ontkent dit. Maar er zijn nog zoveel andere factoren waardoor leerlingen geen gelijke startkans hebben, zoals zonder schoolmateriaal in de klas zitten, thuis niet de mogelijkheid hebben om te studeren omdat er geen ruimte is of het te koud is, niet meekunnen op didactische uitstappen omwille van financiële redenen, minder gemotiveerd worden door de leerkracht en in het watervalsysteem terechtkomen …

Daarom ijvert het Netwerk tegen Armoede voor een maximumfactuur in het secundair onderwijs, voor betaalbare en kwalitatieve kinderopvang die beschikbaar is voor iedereen, voor leermiddelen voor ieder kind op 1 september. Om zo voor élk kind het maximum eruit te halen en ieder kind echt gelijke kansen te bieden aan de start.