Kwetsbare huurders geraken steeds moeilijker aan een sociale woning. Ze krijgen het ook steeds moeilijker om die woning te houden. Bevoegd minister Matthias Diependaele kiest voor een harde aanpak, in woord en daad. Maar daarmee neemt de woonnood niet af en geraakt de wooncrisis in Vlaanderen niet opgelost.

Het magazine Apache publiceerde op 7/6/2024 een onderzoek naar 10 jaar woonbeleid in Vlaanderen en vulde het aan met interviews met sociale huurders, waaronder Wesley van de vereniging BMLIK in Gent. Algemeen coördinator Heidi Degerickx reageerde ook op het woonbeleid.

Algemeen coördinator Heidi Degerickx: "Het leven van sociale huurders wordt sterk in de gaten gehouden, gecontroleerd en gesanctioneerd. Er is te weinig aandacht voor een positieve aanpak. Dat sociale huurders fraudeurs zijn, is eerder uitzonderlijk."
Dit leidt de aandacht af van het echte probleem, namelijk dat 176.000 gezinnen op de wachtlijst staan voor een sociale woning.

Sociaal huurder Wesley van onze vereniging Beweging van Mensen met Laag Inkomen en Kinderen in Gent: "De oorspronkelijke idee van sociale huur was ervoor zorgen dat mensen met te weinig geld in een betaalbare en kwaliteitsvolle woning kunnen wonen. Dit recht op wonen wordt nu steeds meer gekoppeld aan werk en allerlei andere voorwaarden die niets met wonen te maken hebben. Sociale huurders moeten zich steeds meer verantwoorden en allerlei zaken bewijzen. Het recht op wonen komt in het gedrang."

En over de lokale binding: "Met de nieuwe regels rond lokale binding kan ik nooit nog naar Gent verhuizen."